Molenaars in heel Nederland wachten op 7 december gespannen op bericht vanuit Zuid-Korea. Op de UNESCO-conventie in Seoul wordt dan namelijk bekendgemaakt of het molenaarschap op de lijst voor immaterieel erfgoed komt te staan. Jeroen van de Water, sinds jaar 5 jaar beroepsmolenaars van de Wijchense Molen, hoopt dat door de plaatsing het ambacht in de toekomst behouden blijft!
Nederland heeft in maart 2016 het ambacht van molenaar op wind- en watermolens voorgedragen voor de Representatieve Lijst van het UNESCO verdrag inzake de bescherming van Immaterieel Cultureel Erfgoed. Het is de eerste voordracht door Nederland. Op deze lijst staan bijna vierhonderd verschillende elementen van Immaterieel Erfgoed ingeschreven, uit alle delen van de wereld. Het doel is het belang en de betekenis van Immaterieel Erfgoed te onderstrepen. De lijst maakt zichtbaar wat gemeenschappen, groepen en individuen belangrijk vinden. Het Gilde van Vrijwillige Molenaars, het Gild Fryske Mounders, het Ambachtelijk Korenmolenaarsgilde, Vereniging De Hollandsche Molen, de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed en het Kenniscentrum voor Immaterieel Erfgoed Nederland hebben gezamenlijk deze voordracht voorbereid.
Op 6 of 7 december aanstaande wordt bekend of het Intergouvernementele Comité van het UNESCO-verdrag, bijeen in Zuid-Korea, het besluit heeft genomen het ambacht in te schrijven op de immaterieel erfgoed lijst.
Jeroen in actie
Met immaterieel erfgoed hebben wij allemaal in ons dagelijks leven te maken. Het is levend erfgoed, omdat het in de harten, hoofden en handen van mensen leeft. Het behoort tot de basis van een gemeenschap. Immaterieel erfgoed is de schakel tussen verleden, heden en toekomst. Het is cultuur van nu, maar geeft ook een gevoel van verbondenheid met vorige generaties en is tegelijkertijd toekomstgericht, omdat mensen het willen doorgeven aan volgende generaties. Zo ook het ambacht van wind- en watermolenaar. Door erkenning als immaterieel erfgoed willen we het ambacht beschermen en behouden voor de toekomst. Dit betekent dat we onze vaardigheden en kennis om met een wind- of watermolen te kunnen draaien willen borgen en met ons hart en hoofd willen doorgeven aan volgende generaties.
Met de voordracht maakt de Nederlandse overheid zich hard om samen met de molenaarsgilden het ambacht van molenaar voor de toekomst te behouden. Anders gezegd de Nederlandse overheid zal zich beijveren voor een gunstig klimaat waarin het molenaarsambacht nu en later kan gedijen. Plaatsing op de internationale UNESCO lijst levert ook extra aandacht op. En misschien wel meer bezoekers en toeristen op de molens.
