‘Na de bas en de contrabas: tijd voor iets anders….de akoestische gitaar.’ Jos Hilgers legt zijn keuze uit en je voelt zijn passie voor dit instrument. ‘met een akoestische gitaar kun je zoveel richtingen uit; dit instrument verveelt nooit en je ontdekt telkens nieuwe dimensies.’
Jos heeft zich de laatste jaren toegelegd op zoals dat heet fingerpicking, een manier van gitaar spelen waarbij de melodie en begeleiding tegelijkertijd gespeeld worden. Dit is vrij lastig en vereist veel inoefening. ‘Wanneer ze er thuis helemaal gek van worden, wordt het voor mij pas leuk en interessant,’ voegt Jos er lachend aan toe.
De grote inspiratie bronnen komen onder andere van gitaarvirtuozen als Tommy Emmanuel, Adam Rafferty of Harry Sacksioni, al beseft Jos terdege dat dat niveau nog lang niet bereikt is. ‘Ik probeer in de buurt te komen, maar het belangrijkste voor mij is dat hun muziek mij inspiratie geeft voor eigen ideeën.’
Jos heeft tot nu toe in enkele winkels, tijdens kunstroutes en in restaurants zijn kunsten laten horen; ‘ik was een soort van muzikaal behang; heerlijk om te doen en men waardeerde het zeker.’
Wij stellen hem de vraag of na jaren van allerlei bandjes met medemuzikanten nu in je eentje niet saai is? ‘Saai is het zeker niet,’ antwoordt Jos stellig, ‘muziek maken is altijd geweldig om te doen, ook in je eentje en wie weet wat hier weer uit voortvloeit. Misschien ga ik op zoek naar manieren om andere muzikanten in te passen. De basis ligt er!’
En zo zijn we weer terug waar dit verhaal mee begon.
